Okup krwi (addija)

W prawodawstwie islamskim okup krwi za zabicie kobiety wynosi połowę tego, co za zabicie mężczyzny tylko w jednym przypadku a mianowicie nieumyślnego zabójstwa; obowiązkiem jest zapłacenie ‘addija’, bowiem przypadek ten nie osiągnął stopnia talionu. Jeśli chodzi o umyślne zabójstwo, które zasługuje na wyrok talionu, (jeśli opiekunowie zabitego nie ułaskawią zabójcy) to wyrok w tej sprawie jest jednakowy dla mężczyzny i kobiety zarówno, jeśli zabójcą jest mężczyzna i kobieta lub zabitym jest mężczyzna albo kobieta, bo w człowieczeństwie są oni sobie równi.

Wracając do sprawy nieumyślnego zabójstwa, wymagającego ‘addija’ to okup krwi za zabójstwo kobiety jest połową tego, co za zabicie mężczyzny, a jest tak, ponieważ bierze się po uwagę wielkość szkód wyrządzonych rodzinie zabitego: mężczyzny lub kobiety.

Rodzina, której nieumyślnie zabito ojca straciła jednocześnie obrońcę jej interesów, osobę utrzymującą ją oraz tego, który zapewniał im spełnianie ich potrzeb. Można więc powiedzieć iż rodzina straciła stronę materialną czyli utrzymanie, ochronę i opiekę oraz poniosła straty duchowe czyli miłosierdzie i współczucie jakimi obdarzał ich ojciec natomiast straty duchowe poniesione w przypadku śmierci matki są jeszcze większe.

Rodzina, która straciła matkę przez nieumyślne zabójstwo ponosi stratę tylko w formie duchowej, czyli pozbawienie dzieci miłości, miłosierdzia, współczucia, opiekuńczości, których nie jest w stanie zastąpić żaden mężczyzna. Nawet, jeśli okup za zabójstwo matki będzie bardzo wysoki to i tak nie zrekompensuje to straty duchowej, jaką poniosła jej rodzina.

‘Addija’ sama w sobie nie jest ekwiwalentem osoby zabitej jest tylko oszacowaniem szkód materialnych, jakie ponosi rodzina zabitego. Dlatego będąc świadomym szkód wyrządzonych rodzinie poprzez zabicie ojca lub matki, zrozumiałym wydaje się powód, dla którego ‘addija’ za zabitą kobietę wynosi połowę tego, co okup za zabitego mężczyznę.