Kobieta w starożytnym społeczeństwie judaistycznym

Według tradycji judaistycznej kobieta jest źródłem grzechu pierworodnego. W Biblii napisane jest, że kobieta zapoczątkowała grzech i przez nią zbłądzili wszyscy ludzie. Sytuacja kobiety w społeczeństwie żydowskim nie była wcale lepsza od kobiet w innych społeczeństwach, gdyż ówczesne prawo poniżało ją i traktowało jako istotę, przed którą należy ostrzegać innych. Tak jak została opisana w księdze Koheleta:

‘Zwróciłem swój umysł ku temu, by poznać, badać i szukać mądrości i słusznej oceny, by poznać, że zło jest głupotą, a wielka głupota - szaleństwem I przekonałem się, że bardziej gorzką niż śmierć jest kobieta, bo ona jest siecią, serce jej sidłem, a ręce jej więzami. Kto Bogu jest miły, ten się od niej ustrzeże, lecz grzesznika ona usidli’.

Do ojca należała absolutna władza nad jego rodziną, a zwłaszcza nad kobietami. Wynikało to z tego, iż mógł je wydać za mąż według własnej woli lub nimi obdarować kogo chciał, a także je sprzedać. Opisuje to II Księga Mojżeszowa -21; 7-11.

W książce „Historia cywilizacji” autor pisze:

‘Nad członkami rodziny ojciec miał absolutną władzę, ponieważ to on był właścicielem gospodarstwa. On utrzymywał dzieci przy życiu jedynie pod warunkiem bezwzględnego posłuszeństwa jemu. Był panem, który miał prawo nawet będąc biednym sprzedać swoją nieletnią córkę do pracy jako służącą. Miał całkowite prawo wydać ją za mąż, za kogo chciał, a czasami zniżał się do tego, że prosił ją o zgodę’.

Żydówka wychodząc za mąż przechodziła z rąk ojca do rąk męża jako ich własność i stanowiła część majątku męża tak jak dom, niewolnik, niewolnica, pieniądze. Dowodem na to są wersety z Biblii –II Księga Mojżeszowa-20;17.

Poza tym prawodawstwo judaistyczne zabraniało córce dziedziczenia po ojcu, jeśli posiadał on synów. Wspomina o tym IV Księga Mojżeszowa -27;8:

‘Jeżeli umrze ktoś, a nie pozostawi po sobie syna to przenieście jego dziedzictwo na jego córkę’.

Żona po zmarłym mężu bezwolnie staje się własnością szwagra, jeśli on zrezygnuje z niej. W Starym Testamencie czytamy:

‘Jeżeli bracia mieszkają razem, a jeden z nich umrze, nie pozostawiwszy po sobie syna, żona zmarłego nie wyjdzie za mąż na zewnątrz za obcego mężczyznę. Jej szwagier sprowadzi się do niej i weźmie sobie ją za żonę i ożeni się z bezdzietną wdową po swoim bracie’. (ST,V K.Mojż.25;5)

Kiedy żydówka miesiączkowała mężczyźni należący do jej rodziny nie jedli i nie pili w jej towarzystwie ,nie spali z nią w jednym pomieszczeniu tylko odizolowali ją, aż oczyściła się. Prawo judaistyczne wspomina o tym: ‘Kobieta nie jest czysta już od dnia, kiedy czuje, że zbliża się miesiączka nawet, jeśli nie ma widocznego śladu. Zabrania się mężowi dotykania jej nawet małym palcem i podawania jej czegokolwiek nawet, jeśli jest to długi przedmiot, jak również zakazane jest branie od niej jakiejkolwiek rzeczy a także rzucanie do niej. Nie jest dozwolone mężczyźnie spożywać posiłków razem z nią i siedzieć przy tym samym stole chyba, że znajduje się między ich talerzami przegroda.

Zabronione jest mu również picie tego, co pozostawiła jego żona w kubku i nie mogą spać na jednym łóżku ani dosiadać tego samego środka transportu. Jeśli zaś pracują w jednym pomieszczeniu, to warunkiem jest nie dotykanie siebie wzajemnie. W przypadku choroby męża i braku opieki dozwolone jest jej opiekowanie się nim pod warunkiem, że nie dotyka go bezpośrednio. Jeśli natomiast kobieta zachoruje, to jej mężowi zabronione jest opiekować się nią nawet, jeśli nie dotyka jej. Kobieta po urodzeniu dziecka staje się nieczysta. Jeśli urodzi chłopca to nieczystość trwa 7 dni, jeśli urodzi dziewczynkę to nieczystość trwa 14 dni i nie może wykąpać się przez 40 dni po urodzeniu chłopca a przez 80 dni po urodzeniu dziewczynki’.