Kobieta w przedislamskiej Arabii

Kobieta w przedislamskiej Arabii spotykała się z wszelkimi przejawami ucisku, niesprawiedliwości i dyskryminacji. Pozbawiona praw i majątku stanowiła część dobytku bez prawa do dziedziczenia, które zagwarantowano mężczyznom zdolnym do walki, a co gorsze sama stanowiła część dziedziczonego spadku po śmierci jej męża.

Kiedy mąż umierał, a posiadał synów z inną żoną, to starszy z nich miał pierwszeństwo do małżeństwa z wdową po ojcu dziedzicząc ją w ten sposób, tak jak dziedziczy się majątek. Poza tym kobieta nie mogła wychodzić z domu dopóki nie wykupiła się. Krzywdzące dla niej było to, że po rozwodzie z mężem nie mogła już do niego wrócić oraz to, że mąż mógł ożenić się z nieograniczona ilością kobiet a także to, że ona sama nie miała prawa wybierać sobie męża. Żona w stosunku do męża nie posiadała żadnych praw i nie istniał żaden system, który ochroniłby kobietę przed krzywdzącymi zachowaniami ze strony jej męża.

U Arabów przed islamem wstydem było posiadanie dziewczynki a urodzenie jej oznaczało u nich zło i nieszczęście. Każdy, kto otrzymał nowinę o narodzinach córki pogrążał się w wielkim smutku i żalu. W niektórych plemionach nienawiść Arabów do dziewczynek była tak wielka, że zakopywali je żywcem. Powody uśmiercania dziewczynek były różne w zależności od sytuacji społecznej rodziny; niektórzy grzebali córki z obawy przed wstydem, a niektórzy z powodu wrodzonych wad narodzonych dziewczynek. Allah (Subhaanahu wa ta´ala- Chwała Jemu i Wyniosłość) opisuje tę sytuację mówiąc:

(A kiedy zwiastują któremuś z nich córkę, to jego oblicze się zasępia i jest udręczony. On ukrywa się przed ludźmi z powodu tego nieszczęścia, które mu obwieszczono: czy on ma je zachować, mimo poniżenia, czy też pogrzebać je w prochu. Jakże źle oni rozumują! ) (Qur’an 16:59)

Niektórzy biedni Arabowie grzebali żywcem swoje narodzone dzieci z obawy przed ubóstwem, o czym wspomina Kur’an:

(I nie zabijajcie waszych dzieci z obawy przed niedostatkiem. My im damy zaopatrzenie, podobnie jak wam. Zaiste, zabijanie ich jest wielkim grzechem! ) (Qur’an 17:31)

W tamtych czasach kobieta nie mogła korzystać z naturalnie przysługujących jej praw, takich jak spożycie pewnych potraw, które dozwolone były tylko mężczyznom. Allah Najwyższy (Subhaanahu wa ta´ala- Chwała Jemu i Wyniosłość) mówi:

(Oni mówią: „To, co jest w brzuchu tych zwierząt jest czyste dla naszych mężczyzn i jest zakazane dla naszych żon. (Qur’an 6:139)

Reasumując kobieta ówczesnych czasów nie posiadała nic, z czego mogłaby być dumna prócz ochrony ze strony mężczyzny, który gotów był pomścić jej zhańbioną godność.